Sobotnie sprzątanie

Miałam sobie trochę pomarudzić, ale przed chwilą przeczytałam tak dobrą wiadomość, że.. wszystko się we mnie teraz uśmiecha. A., raz jeszcze gratulacje :):):)

Sobotni ranek był wreszcie leniwy, ze wspólnym śniadaniem i prasówką. A potem już trzeba było wziąć się do roboty - zakupy, załatwianie drobiazgów, na które w tygodniu nie ma czasu, sprzątanie, sprzątanie... Popołudnie spędziłam w ogródku - sadząc, plewiąc i kosząc pierwszą trawę.

Od dawna już mam takie niekomfortowe uczucie ciągłego bałaganu. Nawet jak przegonię towarzystwo z domu i skupię się na gruntownym sprzątaniu, przekładaniu z miejsca na miejsce, ciągle jest coś do zrobienia. Ledwo skończę z jedną sprawą, pojawia się kolejna i kolejna... Czy to różne prace domowe czy innego rodzaju zadania.

I to się przekłada jakoś tak na moje wnętrze - ciągle nieuporządkowane. 

Ale przynajmniej udaje mi się trzymać emocje w ryzach.

Dopiero na wieczór siadam do komputera, ograniczam ten czas przed ekranem, gdyż inaczej brakuje go na ważniejsze sprawy. Muszę zrobić jeszcze ostateczną korektę jednego tekstu, a potem mogę się zrelaksować - zdjęciami z Grecji, może jakąś książką... Inne plany, jak ta ostatnia porcja materiału w szafie czy fotoksiążka, na razie będą musiały poczekać.

Jakiś czas temu, kiedy klęczałam na trawniku przy pierwszych kwiatach, poczułam na sobie spojrzenie - spod balkonu obserwował mnie tajemniczy stwór ;) Tak sobie myślę, że pasowałby do Alpine ;)