"Archangel's Heart" Nalini Singh

Z niecierpliwością wyczekiwałam tego tomu - od chwili, gdy skończyłam czytać poprzedni. W 9. tomie serii "Łowca Gildii" autorka zabiera nas w podróż do gorącego Maroko, do siedziby tajemniczej sekty, gdzie w korytarzach słychać mroczne szepty... Raz jeszcze to Elena i Rafael stanowili centralną parę. To mogłoby się wydawać nudne - piąty tom o bohaterach, między którymi wszystko układa się wręcz sielankowo - lecz autorka postanowiła przenieść akcję w nowe miejsce i wprowadzić nowych graczy.

New York Times bestselling author Nalini Singh takes us into a dangerous and exhilarating world where a deadly, beautiful archangel and his once-mortal consort are caught in a fury of twisted darkness…

One of the most vicious archangels in the world has disappeared. No one knows if Lijuan is dead or has chosen to Sleep the long sleep of an immortal. But with her lands falling into chaos under a rising tide of vampiric bloodlust, a mysterious and ancient order of angels known as the Luminata calls the entire Cadre together to discuss the fate of her territory.

Accompanying her archangelic lover Raphael to the Luminata compound, guild hunter-turned-angel Elena senses that all is not as it seems. Secrets echo from within the stone walls of the compound, and the deeper Elena goes, the uglier the darkness. But neither Raphael nor Elena is ready for the brutal truths hidden within—truths that will change everything Elena thinks she knows about who she is…

Nothing will ever be the same again.

Od wydarzeń opisanych w "Archangel's Enigma" minęły dwa lata. Od tego też czasu nikt nie widział Lijuan, a na jej terytorium wampiry zaczynają ulegać żądzy krwi. Kadra Dziesięciu zostaje wezwana, aby podjąć decyzję w sprawie Chin - jeśli Archanielica Śmierci udała się w Sen lub nie żyje, ktoś musi przejąć kontrolę nad jej terytorium. Wezwanie wystosowali Luminaci - tajemnicza, odizolowana od reszty świata grupa aniołów, których celem jest dążenie do osobistego oświecenia. Elena i Rafael, w towarzystwie Aodhana, udają się do Maroko, do siedziby Luminatów: do Maroko - skąd pochodziła babcia Eleny; do Lumii - w której ścianach czają się cienie, a członkowie stowarzyszenia zdają się skrywać mroczne tajemnice.

Mam ogromną słabość do "Łowcy Gildii", dlatego trudno mi zachować obiektywizm przy ocenie tej książki. Na pewno podobało mi się to, jak przedstawiony został związek Eleny i Rafaela - autorka przez kolejne tomy stopniowo rozwijała tą relację, pozwalała swoim bohaterom pokonywać kolejne trudności, a dzięki temu ich zachowanie jest wiarygodne. Oboje znają swoje potrzeby, rozumieją obawy i działają niczym doskonały tandem. Nie lubię, kiedy autorzy na siłę wprowadzają pomiędzy (taką już ustabilizowaną) parę konflikt, który ma zbudować napięcie, dlatego doceniam, że Nalini Singh tego nie robi. Elena nabrała wprawy w anielskiej polityce, nauczyła się, by nie doprowadzać swego archanioła do zawału serca ;), on z kolei pozwala jej rozwijać skrzydła. Jedyne moje zastrzeżenie, że Rafael stał się może odrobinę za bardzo oswojony - w początkowych tomach prezentowany był jako pełen dystansu, arogancji i zimnej kalkulacji, teraz wydaje się aż zbyt miły. Zmiana ta wiąże się z rozwojem jego relacji z Eleną, nie miałabym jednak nic przeciwko, żeby pozostał bardziej "archanielski".

Raphael caught the change in her mood, glanced over. “What amuses you?”
“Why do you sound so suspicious?”
“Because your favorite things are sharp and draw blood.”
“Funny, Archangel.”

*

Elena threw a roll at Raphael’s head. He caught it, startled. “Elena, did you just throw a bread roll at the Archangel of New York?”
“I felt like throwing my biggest blade but I restrained myself,” was the response. “Aren’t you proud of me?” A saccharine sweet smile.

Tym razem autorka pozwoliła nam poznać nieco bliżej Aodhana. Co prawda nie zdradziła jeszcze szczegółów jego porwania, przybliżyła jednak stan, w jaki wtrąciło go to doświadczenie (swoją drogą - co musi się wydarzyć z aniołem-wojownikiem, by na tak długo wycofał się z życia?) i pokazała, jak stopniowo zdrowieje. Zastanawiam się, czy to znak, że niedługo doczekamy się tomu, w którym to Aodhan będzie głównym bohaterem? I czy Nalini Singh zdecyduje się dla niego na paring m/m, co sugeruje wielu komentujących?

“From the way Aodhan looked at the sky before he went into the plane,” Elena said, her own eyes lifting up once again, “I have a feeling he didn’t find Illium. You think . . .”
“I do not know if your Bluebell will come here,” Raphael said. “Illium rarely takes offense - and when he does, it is often over in a flash. He forgives more generously than any other angel I know.”
That fit with everything Elena understood about Illium herself. “Then why?”
“Because this, hbeebti, isn’t only about anger.”
She thought of how Illium had fought not to cry, his body rigid. “He was really hurt.”

Dużym atutem tego tomu było wprowadzenie nowych postaci oraz miejsc. Postać Giana została całkiem ciekawie zbudowana (przynajmniej na początku), z odpowiednią dozą tajemniczości oraz niepokoju. Ibrahim oraz Xander wywoływali uśmiech od pierwszego spotkania, a Lumia i jej okolice - budzili ciekawość. Podobały mi się interakcje Eleny z Tashą, byłą kochanką Rafaela - na szczęście autorka nie zdecydowała się zrobić z nich przyjaciółek, ale też nie kontynuowała zazdrości pojawiającej się we wcześniejszych tomach.

Elena turned to leave the Atrium, Aodhan by her side—and found Tasha in her path. “Elena,” the other woman said with a big smile. “It is good to see you again. Shall we breakfast together?”
Elena thought of how Tasha had fought for New York and held out her arm in the greeting of warriors. Tasha gripped it as Elena’s hand closed over her own forearm. And since Elena had a building sense of urgency in her brain, her knees warning her they were about to buckle, she decided to be upfront. “We’re never going to be friends, Tasha, but I respect you. I hope you’re well.”
Tasha’s smile turned into laughter, the green of her eyes sparkling. “Ah, Elena. You make itdifficult to dislike you. Perhaps we will spar while we are here?”
“Let’s not get carried away. I’m not sure I’d trust either one of us in a ring.” 

To samo dotyczyło relacji Eleny z Caliane - poprawiły się, ale nie na tyle, by stały się nieprzekonująco dobre. Wolę, kiedy w atmosferze pozostaje trochę napięcia (przynajmniej pomiędzy niektórymi postaciami), inaczej robi się zbyt cukierkowo. Caliane w końcu zaprezentowała się nie tylko jako matka Rafaela i wymagająca teściowa ;), ale i jako władczyni. Zresztą na kolejne spotkanie Caliane i Kadry czekałam z niecierpliwością - ciekawiło mnie, jak pozostali archaniołowie zareagują na Alexandra.

She shot a bolt toward the earth without warning.
Raphael collapsed his wings, dropped like a bullet . . . and caught the bolt. Then he raced up to catch a second she shot across the sky, went sideways to catch a third.
The voice that came into his mind as he caught the final one, which she’d shot so close it nearly grazed his wing, was a familiar one. Ancient and commanding and with more than a touch of arrogance. My grandson has just fallen in love with your consort, Raphael. He tells me he wants a lover who shoots at him, too.

 

Co mnie irytowało, to częste powtórzenia. Pierwsze rozdziały składały się praktycznie z samych powtórzeń najważniejszych informacji o poszczególnych postaciach. Te powtórzenia sprawiały, iż miałam wrażenie, jakby z początku akcja w ogóle się nie rozwijała, a pomiędzy rozbudowanymi wtrąceniami gubił się wątek dialogów. Rozumiem, że tego rodzaju zabieg ułatwia lekturę nowych czytelnikom oraz tym, którzy książki Nalini Singh biorą do ręki nie częściej niż raz do roku, jednakże dla stałych fanów to może być denerwujące. Dodatkowo autorka lubi używać tych samych sformułowań do opisywania swoich bohaterów... Taki jest styl Nalini Singh - póki co irytuje mnie, ale nie na tyle, bym zrezygnowała z jej książek.

Jeśli chodzi o fabułę, cała konstrukcja wydawała mi się nieco naciągana. Czy to fakt, że Elena znalazła się akurat w miejscu, gdzie przebywali jej dziadkowie, czy - założenie, iż wezwanie Kadry było pretekstem do ściągnięcia Eleny do Lumii (aż takie zaślepienie rzekomo inteligentnej, "oświeconej" grupy?). Przeszkadzała mi też trochę zbyt radosna współpraca większości bohaterów - nawet Michaela i Charisemnon nie byli tak paskudni jak zwykle, reszta archaniołów wydawała się praktycznie sympatyczna. Kochajmy się!

Pomimo tych uwag nie mogę powiedzieć, abym była niezadowolona. Wręcz przeciwnie - "Archangel's Heart" to porcja doskonałej rozrywki: z zagadką do rozwiązania, z wciągającą akcją oraz z dużą dawką dobrego humoru. Nie sposób odłożyć tej książki, dopóki nie dotrze się do ostatniej strony :)

“I accepted being a damn damsel in distress for you. You can be the hunky archangel in distress for once.” 

Na koniec... Pozostaje zgadywać, co jeszcze przewidziała autorka w ramach tej serii. Jakie nowe niespodzianki przyniesie Cascada? Jak rozwiną się nowe moce Rafaela - jego skrzydła z białego ognia czy (nowo odkryta) umiejętność przywracania (przejściowego?) roślin do życia? Co będzie dalej z Illium, z jego gwałtownie rozwijającą się mocą, a także - czy pomiędzy nim a Aodhanem rozwinie się coś więcej niż przyjaźń... Chciałabym też w końcu poznać, co przydarzyło się Aodhanowi oraz Hummingbird. Póki co nie wiadomo jeszcze, o kim będzie kolejny tom :)

Informacje o pozostałych tomach "Łowcy Gildii" - zbiorczy post tutaj.
Post zbiorczy o  bohaterach serii - tutaj.