Bzowe fantazjowanie

Czym są fantazje? Świadomym malowaniem snów na jawie? Nieszkodliwymi marzeniami o wyjątkowych, intensywnych emocjach?

Pisanie to bardzo często ubieranie fantazji w słowa. Czytanie - to karmienie się cudzymi fantazjami.

Freud przekonywał, że w fantazjach młodych kobiet dominują marzenia związane z erotyką, miłością. Nie mam na tyle wiedzy, by z tymi twierdzeniami polemizować. Sama za siebie przyznaję, to zawsze całkiem przyjemne fantazje...

Zastanawiałam się natomiast, jacy są mężczyźni z kobiecych fantazji. Jeśli wolno mi oceniać na dość ograniczonej z racji kręgu zainteresowanych podstawie - czytających twilight fanfiction... to wcale nie ten czuły, wrażliwy i opiekuńczy facet jest ideałem większości. Mam wrażenie, że więcej uwagi i westchnień przyciągają tzw. źli chłopcy, egoistyczni, niezbyt nieprzyjemni w obyciu...

Znam bajkę o pięknej i bestii, która w końcu okazuje się w środku bestią nie być. Albo jeszcze lepiej - zmienia pod cudownym wpływem miłości. Rozumiem sny o kopciuszku, którego wyrwał z szarości baśniowy książę.

Nie rozumiem jednak tej fascynacji brutalnymi mężczyznami. Czyżby rację miał Machiavelli, twierdząc,że kobiety wolą tych zapalczywych, mniej oględnych w staraniach? Jego teoria władzy, choć skuteczna w praktyce, nigdy mi się nie podobała.

Moja teoria jest taka, że to, na co pozwalamy sobie w bezpiecznym zaciszu naszych fantazji, nie ma przełożenia na prawdziwe życie. Tam kierujemy się imperatywem ewolucji, który zmusza nas, by zapewnić genom przetrwanie. Szukamy stabilności i stałości, nie szaleńczego tańca w objęciach wiatru.

Ale to tylko moja osobista teoria... 

Szkoda, że w życiu nic nie jest tak proste, by można to było ująć w paru zdaniach...